The Elder Scrolls 4 Oblivion Remastered review

Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που χαράσσονται βαθιά μέσα μας και μας μένουν εφόρου ζωής. Για πολλούς από εμάς, μία τέτοια στιγμή μας την έχει δώσει το The Elder Scrolls 4 Oblivion, όταν αντικρύσαμε για πρώτη φορά τη Cyrodiil βγαίνοντας από τον υπόνομο. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, έχουμε την ευκαιρία να επιστρέψουμε στον μαγευτικό αυτό κόσμο με το Oblivion Remastered.

Ο κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή. Ο αυτοκράτορας φυγαδεύεται άρον άρον μέσω μυστικών περασμάτων που βρίσκονται στα σκοτεινά μπουντρούμια του παλατιού. Τα παιδιά του είναι, πιθανόν, ήδη δολοφονημένα και ο επόμενος στόχος είναι ο ίδιος. Παράλληλα, τεράστιες πύλες, γνωστές ως Oblivion gates, ανοίγουν σε διάφορα σημεία της Cyrodiil, μέσα από τις οποίες ξεπηδούν ανθρωπόμορφα (και μη) όντα, τα Daedra, τα οποία η σκοτεινή αίρεση ονόματι Mythic Dawn χρησιμοποιεί με σκοπό να κατακτήσει τον κόσμο. Ορισμένες συνθήκες φέρνουν εσάς στο προσκήνιο όλων αυτών των γεγονότων. Αποστολή σας είναι να μεταφέρετε κάτι πολύ σημαντικό στα σωστά χέρια και, κατόπιν, να θεμελιώσετε την αντίσταση κατά της προαναφερθείσας αίρεσης. Η ιστορία του παιχνιδιού είναι πραγματικά εξαιρετική, γεμάτη ίντριγκα, σασπένς και ηρωισμό και είναι βέβαιο πως θα σας απορροφήσει για πολλές ώρες.

Όσο σπουδαία είναι η κεντρική ιστορία, άλλο τόσο είναι και το δευτερεύον περιεχόμενο. Το Oblivion είναι ένας από τους ελάχιστους τίτλους (βάζω μέσα και το Skyrim), όπου αν αποφασίσετε να πάτε να ρίξετε μια ματιά σε κάτι που σας κίνησε την περιέργεια, μπορεί ξαφνικά να περάσετε 40 ώρες έχοντας ξεχάσει εντελώς την βασική σας αποστολή. Πέραν των διαφόρων side-quests, ορισμένα εκ των οποίων είναι πραγματικά αξέχαστα, υπάρχουν και κάποιες φατρίες που προσφέρουν εξαιρετικά chain quests. Θέλετε να γίνετε σπουδαίος κλέφτης; Το Thieves Guild είναι εκεί. Είστε γεννημένος μάγος; Mages Guild. Διψάτε για αίμα; The Dark Brotherhood. Στην τελευταία φατρία ειδικά αξίζει να σταθούμε, καθώς παραμένει ένα από τα πιο καλογραμμένα side-quests που έχει φτιάξει ποτέ η Bethesda. Σε γενικές γραμμές, η αφήγηση είναι κορυφαίου επιπέδου και οι αποστολές (κύριες και δευτερεύουσες) κυμαίνονται από καλές έως εξαιρετικές, με αποτέλεσμα η ενασχόληση με την ιστορία, τον κόσμο και τους χαρακτήρες του τίτλου να ρουφάει το χρόνο σας σαν μαύρη τρύπα. Το replayability φυσικά είναι στα ύψη, ωστόσο ακόμα κι αν θέλετε να κάνετε ένα απλό πέρασμα, δύσκολα θα πέσετε κάτω από τις 40-50 ώρες.

Στο κομμάτι του gameplay, οι αλλαγές που φέρνει το remaster είναι ιδιαιτέρως διακριτικές και δεν επηρεάζουν σημαντικά τον πυρήνα του original. Ας ξεκινήσουμε από το βασικό, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: το Oblivion είναι 19 ετών και, παικτικά, τέτοιο παραμένει. Αρχικό σας μέλημα είναι η δημιουργία του χαρακτήρα σας, μέσω ενός εκτενούς μενού παραμετροποίησης, στο οποίο έχουν προστεθεί διάφορες μικροεπιλογές (μουστάκια, επιπλέον είδη μαλλιών κτλ). Ο τομέας της μάχης είναι σχεδόν αναλλοίωτος, με ορισμένα επιπλέον animations να έχουν προστεθεί. Χρησιμοποιείτε σπαθιά, ασπίδες, τόξα και μαγεία σε real-time αναμετρήσεις, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο βάθος εδώ πέρα από το «χτυπάτε – σας χτυπάνε». Σημαντική προσθήκη η δυνατότητα τρεξίματος (ναι, δεν υπήρχε αρχικά). Τέλος, τα μενού, το interface και το inventory έχουν αναδιαμορφωθεί και είναι πλέον αρκετά πιο ευχάριστα και εύχρηστα. Το inventory ίσως «μπουκώνει» από ένα σημείο και μετά, αλλά αυτό είναι ένα σχεδόν πάγιο θέμα των περισσότερων RPG.

Ένα από τα πιο σοβαρά θέματα του original ήταν το leveling system. Ουσιαστικά, μπορούσατε να ανεβείτε level μόνο εφόσον αυξάνατε τα major stats του εκάστοτε χαρακτήρα. Πχ εάν ήσασταν Warrior, μπορούσατε να ανεβείτε level μόνο εάν αυξάνατε το στατιστικό blade κτλ. Πλέον αυτό έχει αναδιαμορφωθεί στα πρότυπα του Skyrim, καθώς όλα τα στατιστικά συνδράμουν στην εξέλιξη του χαρακτήρα σας, με τα major skills απλώς να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Η προσθήκη αυτή είναι μεν καλοδεχούμενη, ωστόσο το άλλο θέμα που αφορά το level scaling παραμένει. Τι σημαίνει αυτό; Οι εχθροί ανεβαίνουν level και χρησιμοποιούν καλύτερο εξοπλισμό μαζί με εσάς, πράγμα που σημαίνει στην πράξη πως ο τυχαίος bandit που συναντάτε όντας level 2, 30 ώρες μετά είναι ένας τυχαίος bandit με τούμπανη πανοπλία που σας πετσοκόβει επειδή εσείς μοιράζετε πιο λογικά τους πόντους του level up, ενώ όλοι οι άλλοι γίνονται απλά πιο δύσκολοι κατά αντιστοιχία. Η διαφορά, ουσιαστικά, μεταξύ των επιπέδων δυσκολίας είναι αρκετά μεγάλη και θα χρειαστεί λίγη υπομονή κατά την διάρκεια του mid-game ούτως ώστε να νιώσετε πάλι ισχυρός

Πέραν αυτών, το παιχνίδι κατορθώνει και σας απορροφά με έναν τρόπο που ελάχιστοι τίτλοι μπορούν. Η εξερεύνηση είναι τρομερά απολαυστική, η αίσθηση της ελευθερίας είναι πραγματικά μοναδική και κάθε σας στιγμή στον κόσμο είναι βάλσαμο για την ψυχή. Το remaster περιλαμβάνει και όλα τα DLC του original, με πρώτο και καλύτερο το Shivering Isles, μια πραγματικά εξαιρετική επέκταση.

Η πιο σημαντική βελτίωση βέβαια παρατηρείται στα γραφικά, με Unreal Engine 5 αντί για την ηλικιωμένη μηχανή γραφικών της Bethesda. Η διαφορά είναι χαοτική, θυμίζοντας σύγχρονο τίτλο. Αν και το παιχνίδι δεν έχει τόσο ζωντανά και εκθαμβωτικά χρώματα και είναι ελαφρώς πιο ρεαλιστικό και προσγειωμένο, το αποτέλεσμα είναι χάρμα οφθαλμών. Οι πόλεις είναι πιο ζωντανές και φωτεινές, οι χαρακτήρες έχουν υποστεί ολοκληρωτικό lifting, τα περιβάλλοντα διατηρούν την ίδια μαγεία και οι oblivion gates δείχνουν ακόμη πιο επιβλητικές. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι πραγματικά εξαιρετική και θέτει νέα δεδομένα στην έννοια του remaster. Τεχνικά όμως η κατάσταση δεν είναι ανάλογη. Το frame rate δεν είναι σταθερό, το pop-up είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ενώ υπάρχουν κάποιο περίεργοι φωτισμοί και φωτοσκιάσεις (ειδικά όταν νυχτώνει). Επίσης, χρειάστηκε να κάνω επανεκκίνηση για να συνεχιστεί ένα quest, ενώ ένα άλλο απλώς δεν μπορούσα να το συνεχίσω καθώς ο ζητούμενος ΑΙ χαρακτήρας δεν πήγαινε ποτέ στο σημείο συνάντησης. Ορισμένες «αστοχίες» του original παραμένουν, όπως πχ ένα voice over στο οποίο η ηθοποιός λέει να το πάνε από την αρχή και, τιμής ένεκεν, έχει άφεθει ανέγγιχτο, ωστόσο τα προαναφερθέντα θέματα έπρεπε να έχουν προσεχθεί περισσότερο. Τα animations είναι σχεδόν αναλλοίωτα, με μικρές βελτιώσεις όπως η κίνηση του χαρακτήρα και κάποιες επιθέσεις. Αν παίζετε για πρώτη φορά ίσως σας ξενίσει, ωστόσο δεν είναι κάτι που αφαιρεί από τη συνολική εμπειρία.

Ο τομέας του ήχου έχει κι αυτός υποστεί ορισμένες παρεμβάσεις. Αυτές αφορούν τους ήχους των ζώων, περισσότερους ήχους στη φύση (πχ κελάιδισμα πουλιών), τα εφέ της μάχης, καθώς και νέα voice-over που προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα. Όσον αφορά τη μουσική, τα λόγια πραγματικά είναι περιττά, καθώς πρόκειται για ένα από τα πιο ωραία soundtrack στην ιστορία του gaming. Είναι βέβαιο πως οι παλαιότεροι θα νιώσουν ρίγη συγκίνησης ακούγοντας ξανά την μουσική στην εισαγωγή, ενώ η περιήγηση στον κόσμο του παιχνιδιού γίνεται απείρως πιο μαγευτική υπό τους ήχους του σπουδαίου συνθέτη Jeremy Soule.

To The Elder Scrolls 4 Oblivion Remastered επαναπροσδιορίζει την έννοια του remaster. Ολικό οπτικό lifting, μικρές παρεμβάσεις στους υπόλοιπους τομείς και στον πυρήνα του το ίδιο, σπουδαίο και πολυβραβευμένο παιχνίδι που αγαπήσαμε σχεδόν 20 χρόνια πριν. Αδυναμίες υπάρχουν, ωστόσο καμία από αυτές δεν αμαυρώνει την μαγεία αυτού του τίτλου. Είτε ταξιδεύετε στη Cyrodiil για πρώτη, είτε για πολλοστή φορά, ετοιμαστείτε να χαθείτε σε έναν από τους πιο υπέροχους κόσμους που έχουν δημιουργηθεί ποτέ.

9/10