Το Vane είναι το πόνημα της Friend and Foe, ενός νέου στούντιο που απαρτίζεται από τρία-τέσσερα άτομα προφανώς εμπνευσμένα από τα παιχνίδια-κεφάλαια της διαδραστικής τέχνης που αναφέραμε παραπάνω. Η ιστορία αφορά ένα παιδί που μεταμορφώνεται σε κοράκι και τούμπαλιν και ταξιδεύει σε αφαιρετικά, σουρεαλιστικά περιβάλλοντα τα οποία έχουν την απαραίτητη δόση μοναξιάς και ερειπίων ενός νεκρού πολιτισμού για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα, γιατί το παιχνίδι δεν έχει λόγια, αλλά και ούτε μας ενδιαφέρει στ' αλήθεια να μάθουμε.
Με κάτι τέτοια σκηνικά ψάρωσα κι εγώ στην αρχή.
Στο ταξίδι τους λύνουν γρίφους με τη βοήθεια ομοίων του είδους του (το αγόρι με άλλα αγόρια και το κοράκι με άλλα κοράκια) ώστε να ανοίξουν κλειστές πόρτες και να προχωρήσει. Το αγόρι μεταμορφώνεται σε κοράκι όταν πέφτει στο κενό και το κοράκι σε αγόρι όταν φτάνει κοντά σε κάτι που μοιάζει με χρυσόσκονη. Με την ικανότητα του ενός να χρησιμοποιεί τα χέρια του και του άλλου τα φτερά του, προχωράτε στο παιχνίδι με τη συνεργασία και των δύο μαζί - κάτι μεταξύ του Journey μαζί με λίγο The Last Guardian (άλλο παιχνίδι με οικτρό χειρισμό, αν θέλετε την γνώμη μου). Οι γρίφοι αυτοί έχουν μηδαμινές εξηγήσεις και το παιχνίδι δεν σας δίνει καμία βοήθεια σχετικά με το τί πρέπει να κάνετε και οι λύσεις μερικές φορές είναι αρκετά απόκρυφες ώστε η χρήση οδηγού να φαντάζει ανακουφιστική. Όχι τόσο γιατί δεν ξέρετε τί ακριβώς πρέπει να κάνετε, όσο γιατί δεν ξέρετε το πώς ακριβώς το παιχνίδι περιμένει να το κάνετε. Σε κάποιους αρέσει αυτό το στιλ γρίφων, οπότε δεν θα κρίνω.
Η μουσική πολύ ατμοσφαιρική, τα γραφικά κάτι μεταξύ στιλιζαρισμένου μινιμαλισμού και μιας νεο-glitch αισθητικής τα οποία φαίνονται υπέροχα στις εικόνες, αλλά στο PS4 και ζωντανά στην οθόνη έχουν και έναν κάπως ψυχεδελικό, δυσοίωνο παλμό που τους δίνει μια ιδιαίτερη χροιά. Μια χαρά ως εδώ. Μακάρι να μην είχα κάτι άλλο να πω.
Οι γρίφοι είναι είτε εξαιρετικά απλοϊκοί ή ξέρετε τί πρέπει να κάνετε, αλλά όχι το πώς.
Ας ξεκινήσουμε με το μεγαλύτερο πρόβλημα του Vane. Το παιχνίδι χωρίζεται σε τέσσερις πράξεις. Καθεμία κρατάει από μισή μέχρι μία ώρα περίπου σε διάρκεια. Από την αρχή μέχρι το τέλος της κάθε πράξης, είναι αδύνατη η αποθήκευση της προόδου σας. Αν πρέπει να διακόψετε το παιχνίδι εσπευσμένα, αν πέσει το ρεύμα ή αν το παιχνίδι απλά κρασάρει, πρέπει να ξαναπαίξετε πολλά, πολλά βασανιστικά αργά λεπτά από την αρχή της πράξης και να κάνετε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Αφού το παιχνίδι είναι τέρμα προβληματικό και δεν το δοκιμάσανε αρκετά, το να πρέπει να ξαναπαίξετε μια πράξη από την αρχή λόγω λαθών στον προγραμματισμό είναι η μεγαλύτερη πιθανότητα. Υπάρχουν πολλές “παγίδες” που μπορεί να σας κάνουν να κολλήσετε μέσα σε πολύγωνα, να πέφτετε για πάντα ή ο χαρακτήρας να κολλήσει στην διαδικασία της μεταμόρφωσης και μην ανταποκρίνεται στις εντολές σας. Αυτό μου συνέβη δύο φορές στην τρίτη πράξη. Την πρώτη φορά ενώ είχα ρίξει περίπου μισή ώρα παιχνιδιού. Φτου κι απ' την αρχή να κυλήσω την αναθεματισμένη μπάλα μαζί με τα άλλα μόμολα - γκουχ, παιδάκια. Την δεύτερη φορά κόλλησε πολύ πιο σύντομα. Τα νεύρα μου εξαντλήθηκαν και ναι, το παραδέχομαι, την τέταρτη πράξη και τον τέλος τα είδα στο... Youtube.
Το Vane προσπαθεί να είναι Journey και μέχρι ένα σημείο το καταφέρνει με τα γραφικά και τον ήχο του. Όμως ο πολύ αργός και αδέξιος χειρισμός, το απλά ακατανόητο σύστημα αποθήκευσης και τα εξωφρενικά bugs καθιστούν αυτό το παιχνίδι απλά σπασμένο και δεν μπορώ να το προτείνω σε κανέναν. Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη φιλοσοφική στιγμή που μου προσέφερε ήταν η διερώτηση του αν έπρεπε να αντέξω κι άλλον πόνο, κι άλλη επανάληψη, απλά για να δω τί έχει να πει. Όχι και πολύ καλό σημάδι. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε. Θα ήταν το αντίστοιχο ένας avant garde σκηνοθέτη να με έβαζε να δω μια αφηρημένη, ψευτοκαλλιτεχνική ταινία βάζοντάς με να κάθομαι σε ένα τέρμα άβολο κάθισμα, ενώ το καλοριφέρ ήταν στο φουλ και ενώ έβλεπα την ταινία, ξαφνικά να γύριζε μισή ή μία ώρα πίσω. Δεν θα ήμουν σίγουρος αν ήταν μέρος της ταινίας και τμήμα ενός κάπως νεφελώδους, κακόγουστου καλλιτεχνικού σχολίου, ή απλώς ένα πεζό, καθημερινό τεχνικό σφάλμα. Και ο σκηνοθέτης θα με κοίταζε με ένα μπλαζέ ύφος σαν να μου έλεγε “μην περιμένεις να σου δώσω την απάντηση. Αλλά η τέχνη απαιτεί θυσίες”. Τί θα κάνατε στη θέση μου: θα μένατε, ή θα φεύγατε;
- Ενδιαφέροντα γραφικά
- Ωραία μουσική
- Ατμόσφαιρα που θυμίζει γνωστά παιχνίδια του είδους
- Ακατανόητο, εξοργιστικό σύστημα αποθήκευσης προόδου
- Πολλά εκνευριστικά τεχνικά προβλήματα
- Ενοχλητικός χειρισμός
- Θα μπορούσαν να το έχουν τεστάρει πολύ περισσότερο
- Καλλιτεχνικά αδιάφορο
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5
| ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ: | PS4 |
| ΑΝΑΠΤΥΞΗ: | Friend and Foe |
| ΕΚΔΟΣΗ: | Friend and Foe |
| ΕΙΔΟΣ: | Adventure |
| ΠΑΙΚΤΕΣ: | Single-player |
| ΕΠΙΣΗΜΟ SITE: | http://www.friendandfoegames.com/ |
| HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: | 15/1/2019 |
Πηγη
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο. Γράψτε μας τα σχόλιά σας στο κάτω μέρος του άρθρου.
