Η ιστορία τοποθετείται χρονικά 500 χρόνια μετά το τέλος του FF13-2, με την πρωταγωνίστρια Lightning να ξυπνά από το λήθαργό της, 13 ημέρες πριν από το τέλος του κόσμου (για τρίτη φορά;). Η “θεϊκή παρουσία” που ακούει στο όνομα Bhunivelze της αναθέτει να σώσει τους ανθρώπους του ετοιμόρροπου κόσμου. Οι εμφανίσεις παλαιών σημαντικών χαρακτήρων της σειράς είναι αναποφευκτες, ενώ στην εν λόγω αποστολή της Lightning ο χρόνος είναι ο σύμμαχος που χρειάζεται για να ανακαλύψει την αλήθεια. Αν και το παιχνίδι κάνει μία καλή προσπάθεια στο να δημιουργήσει κάποιο δράμα χρησιμοποιώντας τους δεσμούς που είχε αναπτύξει η Lightning στο παρελθόν με αυτούς που είναι πλέον εχθροί της (όπως ο Snow και ο Sazh), δυστυχώς το μόνο που καταφέρνει είναι να παρουσιάσει μία από τις πιο κακογραμμένες και με ελάχιστο ενδιαφέρον ιστορίες που έχουμε δει στη σειρά.
Στον αντίποδα, το gameplay έχει βελτιωθεί σημαντικά, καθώς είναι μία φρέσκια μίξη όλων των καλών στοιχείων των προηγούμενων τίτλων της σειράς Fabula Nova Crystallis, ενώ δανείζεται και αρκετά από τα καλά open-world στοιχεία των FF12 και FF14. Σχεδόν όλες οι περιοχές είναι διαθέσιμες εξαρχής, και κάποιες λίγες γίνονται προσβάσιμες στη συνέχεια. Κάθε περιοχή έχει ξεχωριστά τέρατα και εχθρούς, ενώ όσο περισσότερο πολεμάτε τόσο αυξάνεται η δυσκολία (τουλάχιστον στο hard mode). Αυτό όμως έχει και τα αρνητικά του, καθώς μπορεί σε μία μόνο περιοχή να αντιμετωπίζετε τέρατα πολύ μεγαλύτερης δυσκολίας σε σχέση με τις δυνατότητές σας, ενώ σε άλλη περιοχή να κάνετε περίπατο. Για όσους προτιμήσουν τον εύκολο δρόμο του normal mode, ξεχάστε τα όλα αυτά, καθώς ο βαθμός δυσκολίας μειώνεται σημαντικά και η δυσκολία των αντιπάλων ανεβαίνει με βάση το σημείο που βρίσκεστε στην ιστορία. Τη νύχτα ο αριθμός των τεράτων αυξάνεται σημαντικά, δίνοντας μία δυναμική αίσθηση του χρόνου, και όσο περνάνε οι in-game μέρες τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Γενικά όμως μιλάμε για μία αρκετά ισορροπημένη εμπειρία, όποιο δρόμο και αν αποφασίσετε να πάρετε, ενώ η διάρκεια μόνο της ιστορίας μετράει έως και 60 ώρες, με άπειρες δευτερεύουσες αποστολές.
Πέραν των στολών, η Lightning έχει και ένα αρκετά ικανοποιητικό οπλοστάσιο, με την ποικιλία του όμως να περιορίζεται στα σπαθιά και τις ασπίδες, καθώς πλέον για μακρινές επιθέσεις χρησιμοποιεί κυρίως μαγείες. Μπορείτε κατά τη διάρκεια της μάχης να μπλοκάρετε και να αποφύγετε εχθρικές επιθέσεις (το δεύτερο μπορεί να ενσωματωθεί σε οποιοδήποτε garb), ενώ με τη χρήση των energy points μπορείτε να ενεργοποιήσετε κάποιες “ειδικές” κινήσεις και ικανότητες. Έχοντας μόνο 13 μέρες πριν το τέλος του κόσμου, με κάθε αφεντικό που νικάτε το ρολόι γυρνάει πίσω, δίνοντάς σας μια ανάσα. Αν όμως πεθάνετε ή φύγετε από μία μάχη, αυτομάτως περνάει μία επιπλέον ώρα, ενώ η υγεία της Lightning δεν επιστρέφει αυτόματα στο 100% (όπως γινόταν στους δύο προηγούμενους τίτλους).
Κάθε ώρα gameplay αντιστοιχεί σε μία ολόκληρη in-game μέρα, αν και ο χρόνος κυλάει μόνο όταν είστε εκτός μάχης. Τέλος, μπορείτε να παγώσετε το χρόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα με τη χρήση των chronostasis, αν και προσωπικά δε μου χρειάστηκαν. Από την ώρα που ξεκινάτε το παιχνίδι το “χρονόμετρο” βρίσκεται στις 7 ημέρες, με το μεγαλύτερο που μπορεί να φτάσει να είναι οι 13, ενώ σταματάει να μετράει κατά τη διάρκεια των μαχών και των cutscenes.
Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα, το Lightning Returns κυμαίνεται στα στάνταρ της σειράς Final Fantasy. Τα μαγευτικά τοπία σας βάζουν στον πανέμορφο κόσμο του παιχνιδιού, αν και η μηχανή γραφικών αρχίζει να δείχνει την ηλικία της. Επίσης, οι cinematic cutscenes κόβουν την ανάσα, με κινηματογραφική σχεδίαση και εικόνα που δε θα βρείτε σε κανένα άλλο παιχνίδι. Όμως, αυτά τα στοιχεία τα έχουμε συνηθίσει στα Final Fantasy. Τα θέματα ξεκινάνε με τα μοντέλα των χαρακτήρων, καθώς πέραν της Lightning και μερικών “παλιών” (όπως ο Noel), σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δίνουν την εντύπωση πολύ πρόχειρης δουλειάς από πλευράς Square Enix. Επίσης, υπάρχουν σχετικά προβλήματα rendering στα μεγάλα περιβάλλοντα, αλλά και πτώσεις του frame rate κατά τη διάρκεια κυρίως πολλών μαζεμένων επιθέσεων στις μάχες. Τέλος, το lyp-syncing σε αρκετά σημεία “χάνεται”, λες και πήραν αυτούσια την ιαπωνική έκδοση και απλά πέρασαν την αγγλική μετάφραση. Ο ηχητικός τομέας θα μπορούσε να είναι καλύτερος - όχι ότι είναι κακός, απλά σε αντίθεση με τα περισσότερα FF που προσωπικά έχω παίξει, δεν υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι που μένει στο μυαλό και το γενικό soundtrack περνάει “απαρατήρητο”. Τέλος το voice-over είναι αρκετά καλό, με τις φωνές που κάποτε “ξίνιζαν” πλέον να συνηθίζονται άνετα.
Σε γενικές γραμμές, το Lightning Returns: Final Fantasy 13 είναι καλό παιχνίδι. Το σύστημα μάχης δανείζεται πολλά στοιχεία από άλλους τίτλους της σειράς, όμως το αποτέλεσμα είναι πλήρες και απολαυστικό. Οι πολλές επιλογές customization αλλά και το τεράστιο πλήθος των side-quest μπορούν να σας κάνουν να χαθείτε για μέρες, ενώ ακόμα και η επιλογή του βαθμού δυσκολίας είναι ευπρόσδεκτο στοιχείο (αν και υπάρχει από την International Edition του FF13). Στο hard mode υπάρχουν τόσα παραπάνω πράγματα που δε βρίσκω λόγο να παίξει κάποιος σε χαμηλότερο επίπεδο, εκτός αν θέλει να βγάλει το παιχνίδι στα γρήγορα. Το θέμα είναι ότι με την ιστορία πλέον να έχει γίνει ένα “τουρλού” αλλά και την όλη αλλαγή πορείας από το αρχικό FF13 μέχρι σήμερα, σε συνδυασμό με τα πλέον γερασμένα γραφικά, θα ήταν καλύτερο να βλέπαμε έναν τελείως διαφορετικό τίτλο με τα παραπάνω θετικά στοιχεία.
πηγη
