Η ιστορία του Sekiro, σε αντίθεση με ότι μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα η FromSoftware, είναι απολύτως κατανοητή, αφού χρησιμοποιούνται σαφώς πιο σταθερές δομές αφήγησης σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του στούντιο, ενώ και ο χαρακτήρας είναι συγκεκριμένος. Το παιχνίδι σας μεταφέρει στην Ιαπωνία του 16ου αιώνα, όπου αναλαμβάνετε το ρόλο ενός Shinobi, ονόματι Sekiro, με σκοπό να προστατέψει τον αφέντη του, Kuro, από τα χέρια της φατρίας της Ashina. Το αίμα του αφέντη έχει την σπάνια ικανότητα να φέρνει την αθανασία, οπότε η εν λόγω φατρία θέλει να το εκμεταλλευτεί για τους δικούς της σκοπούς. Μάλιστα, ένας πανίσχυρος σαμουράι της Ashina δεν διστάζει να απαγάγει τον αφέντη και να κόψει το χέρι του Sekiro στο πεδίο της μάχης. Για καλή του τύχη τον περισυλλέγει ένας γέρος που κατέχει την τέχνη της γλυπτικής και του τοποθετεί ένα μηχανικό χέρι το οποίο σταδιακά του δίνει περισσότερες ικανότητες. Στόχος σας ως Sekerio είναι να αντιμετωπίσετε τις εχθρικές δυνάμεις της Ashina και να πάρετε πίσω τον αφέντη σας.
Αν και αρχικά το παιχνίδι δίνει την εντύπωση ότι στηρίζεται αρκετά στα cutscenes για την εξέλιξη της ιστορίας, εντούτοις από κάποια στιγμή και μετά τα cutscenes αραιώνουν αρκετά, οπότε μαθαίνετε λεπτομέρειες για τις περιοχές και τους χαρακτήρες μέσα από διαλόγους με άλλους χαρακτήρες που είναι σαφώς πιο συγκεκριμένοι στις πληροφορίες και τις συμβουλές τους σε σχέση με ότι ξέραμε μέχρι τώρα. Η ιστορία του Sekiro, χωρίς να έχει τρομερές πρωτοτυπίες, κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, ενώ προς το τέλος της περιπέτειας μπορείτε να επιλέξετε και ανάμεσα σε δύο διαφορετικά μονοπάτια που αλλάζουν τόσο την ιστορία, όσο και τους εχθρούς και τις περιοχές που επισκέπτεστε.
Οι μάχες θυμίζουν σκηνοθετημένες χoρογραφίες.
Aπό τα πρώτα κιόλας λεπτά ενασχόλησης με το Sekiro καταλαβαίνετε πραγματικά ότι το παιχνίδι, αν και έχει το DNA των προηγούμενων τίτλων της From, εντούτοις αποπνέει μία συνολική αίσθηση φρεσκάδας με μηχανισμούς που αλλάζουν πραγματικά τα πάντα. Ο Sekiro μπορεί να πηδάει, να χρησιμοποιεί τον γάντζο του για να σκαρφαλώνει από πλατφόρμα σε πλατφόρμα, μπορεί να κολυμπάει (αρχικά στην επιφάνεια της θάλασσας και στη συνέχεια και στο βυθό της), προσφέροντας δυνατότητες εξερεύνησης που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε σε τίτλο της FromSoftware. Η εξερεύνηση είναι πραγματικά απολαυστική και δεν σταματάτε να ενδιαφέρεστε να ανακαλύψετε και την παραμικρή κρυφή περιοχή που απαιτεί κατάλληλο timing ώστε να πηδάτε χρησιμοποιώντας τον γάντζο σας από το ένα σημείο στο άλλο και να προσγειώνεστε κρεμασμένος με τα χέρια σε κάποιο ψηλό περβάζι. Η αίσθηση αιώρησης είναι πραγματικά το κάτι άλλο, ενώ η καθετότητα που δίνει ο μηχανισμός μεγαλώνει απολαυστικά την κλίμακα του κόσμου του παιχνιδιού, ακόμη κι αν οι περιοχές δεν είναι τόσο μεγάλες όσο νομίζετε βλέποντας ενδεχομένως τα πάντα από ψηλά. Το level design είναι πλήρως συνυφασμένο με τις δομικές αυτές αλλαγές στην κίνηση του χαρακτήρα, οπότε υπάρχουν πολλά κρυφά σημεία σε κάθε περιοχή, αλλά λιγότερα shortcuts στο έδαφος.
Στο πεδίο της μάχης το Sekiro σας δίνει αρκετές δυνατότητες να ξεπαστρέψετε τους εχθρούς με διαφορετικούς τρόπους. Σαφώς επηρεασμένο από τη σειρά Tenchu που επίσης είναι δημιούργημα της FromSoftware, σας επιτρέπει να κάνετε stealth kills καραδοκώντας κρυμμένοι σε συγκεκριμένα σημεία και μπήγοντας την κατάνα σας στην πλάτη των εχθρών. Αν δεν μπορείτε να εκτελέσετε τους εχθρούς σας ήσυχα τότε μπαίνετε στην μάχη χρησιμοποιώντας την κατάνα σας και τις δυνατότητες του προσθετικού σας χεριού, οι οποίες ξεκλειδώνονται σταδιακά βρίσκοντας συγκεκριμένα αντικείμενα στον κόσμο του παιχνιδιού. Οι δυνατότητες του προσθετικού χεριού ποικίλουν, αφού μπορείτε να ρίξετε φλόγες σε εχθρούς που που φοβούνται την φωτιά, να σπάσετε την ασπίδα των εχθρών σας χρησιμοποιώντας τσεκούρι, να ρίξετε πυρομαχικά που σταματούν την επίθεση των εχθρών κτλ. Οι χρήσεις του προσθετικού χεριού είναι πεπερασμένες κάθε φορά, οπότε πρέπει να κάνετε σωστή διαχείριση για να μην ξεμείνετε σε δυνατές μάχες.
Τα μινι boss δεν αστειεύονται καθόλου.
Το ζουμί του μηχανισμού μάχης του Sekiro είναι οι αναμετρήσεις με την κατάνα σας που είναι και το μοναδικό είδος όπλου που έχετε στην κατοχή σας σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Τόσο το stealth, που αναλύεται πιο διεξοδικά παρακάτω, όσο και οι δυνάμεις του προσθετικού χεριού, είναι εξάλλου περισσότερο συμπληρωματικές, οπότε οφείλετε να κάνετε κτήμα σας τον τρόπο με τον οποίο ξεπαστρεύετε τους εχθρούς με την κατάνα σας. Το παιχνίδι δεν διστάζει να αφαιρέσει εντελώς την μπάρα αντοχής που ήταν βασικό στα προηγούμενα παιχνίδια της From και να φέρει έναν εντελώς νέο μηχανισμό που αντανακλά τόσο πάνω σας όσο και πάνω στους αντιπάλους.
Στόχος σας στο Sekiro είναι να ρίξετε την ισορροπία του σώματος των εχθρών για να μπορέσετε να καρφώσετε την κατάνα σας σε σημείο του σώματος που πλέον είναι απροστάτευτο, πριν το καταφέρει ο εχθρός πάνω σε σας. Έτσι, πέρα από την μπάρα υγείας, υπάρχει η μπάρα posture τόσο σε εσάς όσο και στους εχθρούς και αυτή αυξάνεται είτε όταν κάνετε συνεχόμενες επιθέσεις, είτε επιτυγχάνετε αποκρούσεις εχθρικών χτυπημάτων σε καίρια στιγμή. Όταν αυτή η μπάρα γεμίσει ο εχθρός σας είναι ευάλωτος σε ένα τελειωτικό χτύπημα το οποίο τον σκοτώνει ακόμη κι αν η μπάρα ενέργειάς του δεν έχει τερματιστεί. Η στρατηγική να αυξάνετε το posture του αντιπάλου και να μειώνετε το δικό σας οδηγεί σε μάχες που πραγματικά θυμίζουν χορογραφία και προκαλούν τρομερή απόλαυση, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζετε boss όπου η αδρεναλίνη φτάνει στα ύψη.
Η ποικιλία τοποθεσιών είναι από τα ατού του παιχνιδιού.
Όπως αναφέρω και στην αρχή, το παιχνίδι πραγματικά τα γυρνάει όλα τούμπα, αφού η αποφυγή, που ήταν πανάκεια στα Dark Souls 3 και Bloodborne, εδώ αποδεικνύεται ο αδύναμος κρίκος, ενώ σε πρώτο πλάνο μπαίνει η εκμάθηση της απόκρουσης για να μπορέσετε να ανταπεξέλθετε με αξιοπρέπεια στα μικρά και τα κύρια boss του παιχνιδιού. Η αλλαγή αυτή κάνει την ζωή δύσκολη αν έχετε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια της From, αφού το δάκτυλο πάει μηχανικά στο κουμπί του dodge και οι θάνατοι τουλάχιστον στο πρώτο 10ωρο είναι πιο συχνοί από ποτέ.
Πέρα όμως από τους μηχανισμούς στη μάχη, το Sekiro διαφοροποιείται ουσιαστικά και στην εξέλιξη που μπορεί να έχει ο χαρακτήρας σας, αφού είναι πλήρως απογυμνωμένο από RPG στοιχεία και αναβαθμίσεις στατιστικών, όπλων και εξοπλισμού. Ανεβαίνοντας level ξεκλειδώνετε νέες κινήσεις που αφορούν τις μάχες με την κατάνα σας, αναπτύσσετε νέες δυνατότητες που σας δίνει το προσθετικό σας χέρι, ενώ μπορείτε να ξεκλειδώσετε και passive skills που αφορούν την δυνατότητα να ανανεώνετε ένα μέρος της ενέργειάς σας όταν κάνετε τελειωτικό χτύπημα στον εχθρό, την δυνατότητα να ανανεώνετε μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς σας όταν χρησιμοποιείτε αντίστοιχο αντικείμενο κτλ. Η πραγματική όμως αναβάθμιση του χαρακτήρα σας βασίζεται στο πόσα boss και μίνι boss εξοντώνετε. Κι αυτό γιατί για κάθε βασικό boss εξαργυρώνετε έναν πόντο ζημιάς παραπάνω, ενώ ανά τέσσερα μίνι boss εξαργυρώνετε έναν πόντο υγείας παραπάνω. Αυτά είναι άλλωστε όλα κι όλα τα στατιστικά του παιχνιδιού και είναι στην πραγματικότητα αυτά που κάνουν την διαφορά.
Με αυτόν το τρόπο το παιχνίδι πραγματικά σας ωθεί να ψάξετε και να σκοτώσετε όλα τα μίνι boss, τα οποία είναι μίνι μόνο στο... όνομα, αφού πολλά από αυτά απαιτούν τρομερή αφοσίωση για να τα εξολοθρεύσετε και όταν το πετύχετε βέβαια παίρνετε τρομερή ικανοποίηση. Η δυνατότητα στα προηγούμενα παιχνίδια της From να “φαρμάρετε” εκμεταλλευόμενος φωλιές απλών εχθρών για να αυξάνετε τα στατιστικά σας, δεν είναι τόσο αποτελεσματική εδώ, αφού στην πραγματικότητα ξεκλειδώνετε skills τα οποία καλείστε να τα χρησιμοποιήσετε ο ίδιος σωστά στην μάχη. Μάλιστα, το παιχνίδι επίτηδες έχει ελάχιστες τέτοιες περιοχές και αυτές προς το τέλος.
Το θανατηφόρο χτύπημα που κάνετε στους εχθρούς πάντα προκαλεί ευχαρίστηση.
Παραλλαγμένος είναι ένας ακόμη μηχανισμός μέχρι τώρα ταυτόσημος με τα Soulsborne: o θάνατος. Πλέον μετά από κάθε θάνατο έχετε μία ευκαιρία να επανέλθετε στην ζωή εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα που έχει το αίμα του αφέντη σας. Σε περίπτωση όμως που πεθάνετε ξανά, χάνετε ένα πολύ μεγάλο μέρος από τα XP σας και τα χρήματα που έχετε μαζέψει από τους εχθρούς που έχετε ξεπαστρέψει μέχρι τώρα. Αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με την εύνοια των θεών, οπότε τυχαία κάποιες φορές παρά το θάνατό σας κρατάτε XP και χρήματα που έχετε μαζέψει. Η εύνοια αυτή βασίζεται κάθε φορά σε συγκεκριμένο ποσοστό το οποίο μειώνεται όσο περισσότερο χάνετε. Μάλιστα, σε περίπτωση αλλεπάλληλων θανάτων έρχεται μία αρρώστια σε βασικούς χαρακτήρες του παιχνιδιού, όπου δεν μπορείτε να προχωρήσετε την ιστορία που σας εξιστορούν ή να σας δώσουν κάποιο αντικείμενο κτλ. Ευτυχώς υπάρχει σε μεγάλες δόσεις το αντίστοιχο αντικείμενο που εξαλείφει την ασθένεια αυτή. Προσωπικά, αν και η δυνατότητα της νεκρανάστασης μου αρέσει σαν μηχανισμός, γιατί ειδικά στο Sekiro και το παραμικρό λάθος στην μάχη δεν συγχωρείται, εντούτοις βρίσκω λίγο εκτός κλίματος τον τυχαίο τρόπο με τον οποίο μπορείτε να έχετε την εύνοια των Θεών. Επίσης η προσθήκη της ασθένειας μου φαίνεται πως μπήκε απλά για να μπει και να προσθέσει αρχικά λίγο άγχος στον παίκτη, μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει ότι τα αντικείμενα που αποκαθιστούν την τάξη είναι πραγματικά αρκετά και δεν θα υπάρχει πρόβλημα στη συνέχεια.
Πέρα από την εκπληκτική αίσθηση της εξερεύνησης, τις δυναμικές χορογραφίες στην μάχη και την ποικιλία που προσδίδουν οι δυνατότητες του μηχανικού χεριού, το παιχνίδι ξεχωρίζει και για την διαφορετικότητα που προσδίδει κάθε περιοχή που επισκέπτεστε. Μπορεί να λείπουν οι επικές περιοχές των Dark Souls ή η κλειστοφοβική αίσθηση που βγάζουν τα σοκάκια και οι υπόνομοι του Bloodborne, αλλά και εδώ υπάρχουν περιοχές που σας μείνουν για πάντα στην μνήμη.
Όσον αφορά την ποικιλία των εχθρών και των μίνι και βασικών boss, δεν υπάρχει κάποιο παράπονο, ιδιαίτερα αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε τόσο ανθρώπινους εχθρούς, όσο και τέρατα. Κάποια από τα βασικά boss fights αποτελούν πραγματικά κομψοτεχνήματα για το είδος, αν και δεν λείπουν και ένα-δύο boss fights που δεν έχουν καμία θέση στο παιχνίδι. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο κυμαίνονται και οι μάχες με τα μικρά boss, κάποια εκ των οποίων αποδεικνύονται σχεδόν το ίδιο απαιτητικά με τα μεγάλα. Προσωπικά απόλαυσα περισσότερο τις μάχες με τα τερατώδη πλάσματα, παρά τις μάχες με τους αντίπαλους σαμουράι και αυτό γιατί σε αυτές τις μάχες ένιωσα ελαφρώς μεγαλύτερη ελευθερία στον τρόπο αντιμετώπισής τους. Αυτό γιατί όλες οι μάχες με τα ανθρώπινα boss βασίζονται στο τρίπτυχο “επιτυχημένο deflect στις επιθέσεις των εχθρών, άλμα όταν κάνουν κυκλική επίθεση και mikiri όταν κάνουν μετωπική επίθεση”, το οποίο αν δεν ακολουθήσετε είστε καταδικασμένος να πεθάνετε. Το γεγονός ότι κάποια boss τα αντιμετωπίζετε ξανά μέσα στο παιχνίδι αποτελεί δίκοπο μαχαίρι, γιατί από την μία είναι καλό που ξέρετε λίγο πολύ την κινησιολογία τους κι έτσι τα νικάτε πιο εύκολα, αλλά από την άλλη καλό θα ήταν να υπάρχουν ακόμη περισσότερα, ιδιαίτερα βασικά boss.
Οι μάχες τέσσερις εναντίον ενός, ιδιαίτερα στην αρχή, είναι βέβαιος θάνατος.
Και ενώ τα περισσότερα boss fights είναι απολαυστικά, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τους stealth μηχανισμούς, οι οποίοι δυστυχώς είναι χοντροκομμένοι και χαλάνε λίγο την εμπειρία, τουλάχιστον στις πρώτες ώρες που αναγκάζεστε να τους χρησιμοποιείτε συχνά. Η νοημοσύνη των εχθρών είναι αλλοπρόσαλλη, καθώς υπάρχουν εχθροί που σας ανακαλύπτουν από χιλιόμετρα μακριά, ενώ άλλοι ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα κινήσεων ότι και να συμβαίνει δίπλα τους. Μάλιστα πολλές φορές συμβαίνει να σας ανακαλύπτει εχθρός, να συνεχίζει να σας βλέπει, αλλά να μην σας προσεγγίζει γιατί βρίσκεστε εκτός της εμβέλειας κίνησής του, γεγονός που ναι μεν έχουμε δει και στα προηγούμενα παιχνίδια της From, αλλά δεν συνάδει με παιχνίδι που έχει έστω ψήγματα stealth και οφείλει να είναι πιο ρεαλιστικό σε τέτοια ζητήματα. Επιπλέον, υπάρχουν και κάποια μικρά θέματα με την κάμερα, ιδιαίτερα σε μία-δύο μάχες με μίνι boss που αντιμετωπίζετε σε κλειστό χώρο, αλλά προσωπικά δεν με εμπόδισαν να απολαύσω το υπόλοιπο 40ωρο του παιχνιδιού.
Τέλος προσωπικό παράπονό μου είναι οι απότομες αυξομειώσεις στην δυσκολία, στοιχείο που γενικότερα το βρίσκω αντιπαραγωγικό σε οποιοδήποτε παιχνίδι. Προσωπικά είμαι αντίθετος με την λογική της From να τοποθετήσει ως τρίτο boss ένα από τα δυσκολότερα του παιχνιδιού, χωρίς πιο πριν να εκπαιδεύσει τον παίκτη για το ξύλο που ακολουθεί. Και αυτό γιατί στο δικό μου μυαλό δημιουργεί μεταξύ άλλων αυτόματα δύο ομάδες ανθρώπων που δεν χαίρονται το παιχνίδι όπως θα έπρεπε. Η μία είναι οι παίκτες που παρατάνε το παιχνίδι γιατί απηύδησαν από την δυσκολία να αποστηθίσουν μία προς μία όλες τις κινήσεις ενός boss που έχει τρεις διαφορετικές φάσεις. Η άλλη είναι οι παίκτες που παίζουν αμέτρητες φορές το συγκεκριμένο boss και αφού το νικήσουν, μαθαίνουν για τα καλά τον μηχανισμό του deflect και δεν δυσκολεύονται ξανά παρά μόνο στα τελευταία boss.
Στο τομέα του replayability το Sekiro σας ωθεί να το ολοκληρώσετε για μία ακόμη φορά, ώστε να αναπτύξετε πλήρως όλες τις αναβαθμίσεις των δυνατοτήτων του προσθετικού σας χεριού και να πειραματιστείτε με αυτές σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι στο πρώτο σας playthrough. Επιπλέον, σε περίπτωση που αποφασίσετε να βγάλετε το πιο γρήγορο τέλος, μπορέσετε να διορθώσετε την απόφασή σας και να προσθέσετε περίπου επτά-οκτώ ώρες έξτρα περιεχομένου με απαιτητικές μάχες. Το μόνο πρόβλημα που εντοπίζεται στο να παίξετε πολλές φορές το Sekiro, είναι ότι δεν δημιουργείτε διαφορετικά builds όπως στα Dark Souls, ώστε να έχετε πραγματικά διαφορετική εμπειρία σε κάθε παίξιμο, ενώ και οι μάχες με τα boss χάνουν την δυναμική τους αφού γνωρίζετε πλέον την κινησιολογία τους και μπορείτε να τα νικήσετε με deflect κατά βούληση.
Η τερατόμορφη καλόγρια είναι από τα πιο εντυπωσιακά boss που συναντάτε.
Στον οπτικό τομέα το Sekiro δεν κάνει μεγάλα βήματα σε σχέση με τα Dark Souls 3 και Bloodborne, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάνει κάτι. Τουναντίον, το παιχνίδι ξεχωρίζει με το ιδιαίτερο εικαστικό του, τους καλοσχεδιασμένους εχθρούς, το εντυπωσιακό draw distance και τα άρτια cutscenes. Η ηλικία της μηχανής γραφικών της FromSoftware φαίνεται κυρίως στις θολές υφές σε βράχους και βλάστηση. Στον τομέα του ήχου η κατάσταση είναι ικανοποιητική. Η μουσική είναι δυναμική όταν αντιμετωπίζετε boss, ενώ σας αγχώνει όταν οι εχθροί σας ανακαλύπτουν και ψάχνετε κάποιο σημείο για να κρυφτείτε. Στο κλίμα σας βάζει και το voice acting που είναι εξαρχής στα ιαπωνικά. Μπορείτε να αλλάξετε γλώσσα, αν και δεν συνιστώ γιατί τα ιαπωνικά σας απορροφούν καλύτερα στο κόσμο του παιχνιδιού.
Το Sekiro, παρά τις μικρές αδυναμίες του, έχει την απαιτούμενη φρεσκάδα και αποδεικνύεται με το... σπαθί του ένα next-level Soulsborne παιχνίδι που στέκεται επάξια δίπλα στα άλλα αριστουργήματα της FromSoftware. Αν σας αρέσει το είδος και έχετε την υπομονή και την αφοσίωση ενός Shinobi, θα το απολαύσετε.
- Κατανοητή ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος
- Η απόλαυση της εξερεύνησης που προσφέρει ο γάντζος
- Εντυπωσιακές μάχες που θυμίζουν χορογραφία
- Φρέσκοι μηχανισμοί σε μάχη και ανάπτυξη χαρακτήρα
- Level design που προωθεί το ψάξιμο κάθε σπιθαμής του κόσμου
- Οι δυνατότητες του προσθετικού χεριού δίνουν ποικιλία στο gameplay
- Ποικίλα περιβάλλοντα
- Ωραίες μάχες με boss και mini boss...
- ...αν και κάποιες περιορίζουν την ελευθερία γιατί βγαίνουν μόνο με deflect
- Κακή υλοποίηση stealth
- Απότομες αυξομειώσεις της δυσκολίας
- Μικρά προβλήματα με την κάμερα σε κλειστούς χώρους
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0
| ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ: | PS4, Xbox One, PC |
| ΑΝΑΠΤΥΞΗ: | FromSoftware |
| ΕΚΔΟΣΗ: | Activision |
| ΔΙΑΘΕΣΗ: | IGE |
| ΕΙΔΟΣ: | Action-adventure |
| ΠΑΙΚΤΕΣ: | Single-player |
| ΕΠΙΣΗΜΟ SITE: | https://www.sekirothegame.com/ |
| HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: | 22/3/2019 |
Πηγη
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο. Γράψτε μας τα σχόλιά σας στο κάτω μέρος του άρθρου.
