Online Screen Recorder

Deracine Review

0
Αν μην τι άλλο είναι εντυπωσιακό που μία εταιρεία όπως η FromSoftware αφήνει για λίγο τα παιχνίδια τύπου Dark Souls και βγάζει ένα παιχνίδι για το PlayStation VR. Και όχι όποιο και όποιο παιχνίδι, αλλά ένα story-driven adventure με έντονο το συναισθηματικό και μελοδραματικό σενάριο, κάτι πολύ διαφορετικό απ' ότι μας έχει συνηθίσει. Το Deracine, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο, είναι ένα παιχνίδι που ενδεχομένως θα σας προκαλέσει δάκρυα... ή και εκνευρισμό.

Στο Deracine αναλαμβάνετε το ρόλο μίας Faerie, ενός αόρατου πλάσματος στα πρότυπα της νεράιδας ενός παραμυθιού και επισκέπτεστε ένα ορφανοτροφείο σε κάποιο άγνωστο μέρος. Στο ορφανοτροφείο αυτό ζουν έξι παιδιά διαφορετικών ηλικιών, καθώς και ο διευθυντής του ιδρύματος. Με το που αρχίσετε την περιπέτεια ενημερώνεστε από το παιχνίδι για τις ιδιότητες που έχει μία νεράιδα. Καταρχάς υπάρχετε σε μία διάσταση διαφορετική από την πραγματική, όπου ο χρόνος είναι σταματημένος. Παράλληλα έχετε τη δυνατότητα να απορροφάτε τον εναπομείναντα χρόνο από έμβια όντα -πρακτικά σκοτώνοντάς τα- και το χρονικό αυτό διάστημα να το χρησιμοποιείτε είτε για να επισκέπτεστε το παρελθόν, είτε για να επαναφέρετε στη ζωή κάποιο νεκρό ον. Στην αρχή γνωρίζετε την Yuliya, ένα κορίτσι που ζει στο ορφανοτροφείο και πιστεύει έντονα στην ύπαρξη των νεράιδων. Σκοπός της είναι να πιστέψουν και τα άλλα παιδιά και μαζί να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μία φιλία μαζί σας, με απώτερο σκοπό να τους βοηθήσετε να ξεπεράσουν διάφορα προσωπικά θέματα και κυρίως κάποια θέματα υγείας. Τα μεγαλύτερα παιδιά είναι και οι πιο ώριμοι οδηγοί σε αυτή την κοινή σας περιπέτεια καθώς προσπαθείτε να προστατέψετε τα νεότερα μέλη του ιδρύματος. Ανακαλύπτετε μαζί πως ο ρόλος της νεράιδας δεν είναι πάντα όμορφος και φωτεινός και παλεύετε για την ζωή και το θάνατο όλων.

Η ιστορία του Deracine έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Το πρώτο μισό θα το χαρακτήριζα ένα κλασικό γιαπωνέζικο προεφηβικό μελόδραμα τύπου Κάντι-Κάντι, που κινείται στα όρια του σαχλού. Προσπαθεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα με υπερβολικό το στοιχείο του δράματος και αυτό λειτουργεί μάλλον αρνητικά για τον τίτλο. Μετά το πρώτο μισό, η ιστορία κάνει στροφή 180 μοιρών δημιουργώντας μία έντονη και σκοτεινή ατμόσφαιρα, βάζοντάς σας “μέσα” στο σενάριο και επιτυγχάνοντας την αγωνία σας για τις ζωές των παιδιών. Προς το τέλος, δυστυχώς, ξανακάνει μία μικρή στροφή προς το γιαπωνέζικο σαπουνοπερέ άνιμε, τελειώνει όμως προτού καταστρέψει την καλή ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει, αφηνοντάς σας έτσι μία σχετικά καλή γεύση.




Ρουφώντας το χρόνο από ένα ζωντανό σταφύλι.

Όπως προαναφέρθηκε, οι νεράιδες μπορούν να χειρίζονται τον χρόνο. Στην αρχή του παιχνιδιού σας δίνονται δύο δαχτυλίδια: με το ένα κλέβετε και συσσωρεύετε τον χρόνο από διάφορα έμβια όντα που μπορεί να συναντήσετε, ενώ με το άλλο χρησιμοποιείτε το χρόνο για να επισκέπτεστε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Υπάρχετε σε μία διάσταση όπου ο χρόνος είναι σταματημένος - όλοι οι χαρακτήρες , τα δέντρα, τα νερά, τα στοιχεία της φύσης, γενικα ό,τι υπάρχει γύρω σας είναι ακίνητο. Εσείς προχωράτε την ιστορία μέσα από αναμνήσεις του κάθε χαρακτήρα. Μόλις συναντήσετε ένα παιδί και περιεργαστείτε λίγο αυτά που φοράει ή αντικείμενα που κρατάει, εμφανίζεται ένα φωτεινό σημάδι που αποτελεί την ανάμνηση του συγκεκριμένου παιδιού. Πολλές φορές μάλιστα αν εκτελέσετε κάποια ενέργεια πάνω στα ακίνητα παιδιά, αυτά “ζωντανεύουν” και παρακολουθείτε την ανάμνησή τους. Μέσα από τις αναμνήσεις αυτές προχωράει η ιστορία. Εσείς καλείστε να χρησιμοποιήσετε τις δυνάμεις που έχετε πάνω στο χρόνο, ώστε να αλλάξετε πολλάκις το παρελθόν για να καταφέρετε το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά. Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε “εποχές” – πρακτικά συγκεκριμένα σημεία στο χρόνο που επισκέπτεστε τις ίδιες τοποθεσίες προσπαθώντας να καταλάβετε τί έχει συμβεί. Από το παρόν επιστρέφετε στο παρελθόν με σκοπό την αποτροπή κάποιας ενέργειας που έκανε ένα παιδί και προκάλεσε κάτι αρνητικό στο μέλλον. Στη συνέχεια επιστρέφετε στο παρόν για να δείτε τί αλλαγές καταφέρατε και ούτω καθεξής.

Το Deracine δεν είναι το πρώτο παιχνίδι που “παίζει” με τον χρόνο. Παιχνίδια όπως το κορυφαίο Day of the Tentacle, το Braid ή ακόμα και το πολύ καλό VR-ικό The Invisible Hours, μας έχουν αποδείξει πως η τέταρτη διάσταση είναι ένα δυνατό χαρτί στο χώρο των adventure. Το Deracine χρησιμοποιεί με αρκετά πρωτότυπο τρόπο την έννοια αυτή, αποτυγχάνει όμως στο πρακτικό μέρος κυρίως λόγω της επαναληπτικότητας του gameplay. Ο σκοπός σας σε κάθε “εποχή” είναι να αναζητήσετε κάθε χαρακτήρα, να ακούσετε τις διάφορες αναμνήσεις του, ίσως να λύσετε και κάποιο υποτυπώδη γρίφο και μετά να προχωρήσετε στην επόμενη εποχή. Και εκεί, όμως, μία από τα ίδια κάνετε. Και ενώ στο δεύτεριο μισό η ιστορία είναι τόσο δυνατή ώστε να σας κάνει να αγνοήσετε την επαναληπτικότητα αυτή, δεν συμβαίνει το ίδιο στο πρώτο μισό, όπου πρακτικά κάνετε διάφορες χάρες για τα παιδιά. Οι χάρες αυτές περιλαμβάνουν από το να κάνετε τα παιδιά να πιστέψουν στην ύπαρξή σας, μέχρι να φροντίσετε κάποιο άρρωστο παιδί ή να επιλέξετε το φυσικό σημείο στο ορφανοτροφείο που θα επιθυμούσατε τα παιδιά να τοποθετήσουν καρέκλα για εσάς. Οι ενέργειες αυτές μπορεί να μην είναι αδιάφορες για το σενάριο, μέχρι όμως να το πάρετε χαμπάρι έχετε βαρεθεί και βασικά νιώθετε ότι παίζετε ένα γιαπωνέζικο visual novel για κοριτσάκια (το λέω για να καταλάβετε το feeling, όχι ως σεξιστικό σχόλιο).




Εντοπίζοντας τα παιδιά μπορείτε να παρακολουθήσετε τις αναμνήσεις τους.

Οι γρίφοι που περιλαμβάνονται στο Deracine είναι κυρίως βασικές ενέργειες που προχωρούν την ιστορία – να εντοπίσετε κλειδιά, να βρείτε κάποιο χαμένο αντικείμενο κτλ. Οι περισσότεροι είναι σχετικά προφανείς ή αποκαλύπτονται εάν περιεργαστείτε κάθε παιδί και κάθε ανάμνηση προσεκτικά. Υπάρχουν, όμως, και δυο-τρεις που δεν είναι καθόλου εμφανείς και σας ταλαιπωρούν στο να ανεβοκατεβαίνετε μέσα στο μεγάλο κτίριο του ορφανοτροφείου ψάχνοντας για το τί μπορεί να προσπεράσατε. Υπάρχει και ένας γρίφος προαιρετικός που περιλαμβάνει την ανακάλυψη οκτώ νομισμάτων που βρίσκονται διάσπαρτα στο χώρο. Προσωπικά κατάφερα να ανακαλύψω μόλις τέσσερα, καθώς τα σημεία όπου βρίσκονται τα νομίσματα είναι ιδιαίτερα κρυμμένα και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξερευνήσετε το ορφανοτροφείο σε κάθε εποχή εξονυχιστικά. Και ενώ στην αρχή αυτό φαντάζει ωραίο και ενδιαφέρον, προς το τέλος του παιχνιδιού σίγουρα σας έχει σπάσει τα νεύρα.

Η διάρκεια του Deracine είναι γύρω στις τέσσερις-πέντε ώρες ανάλογα και με το πόσο εξερευνάτε τους χώρους. Μπορεί να φαντάζει μικρή η διάρκεια, αλλά θα έλεγα ότι είναι ακριβώς τόση ώστε να μην εκνευριστείτε και κυρίως να μη βαρεθείτε εντελώς το παιχνίδι, κάτι που όπως προανέφερα είναι ήδη πρόβλημα στο πρώτο μισό. Ο χειρισμός είναι εξ ολοκλήρου με τα PS Move. Δεν υπάρχει ελέυθερη κίνηση, αλλά η κίνησή σας γίνεται σε προκαθορισμένα σημεία με teleporting. Ενώ στην αρχή ήμουν λίγο αρνητικός σε αυτό, σύντομα κατάλαβα ότι είναι μονόδρομος εξαιτίας του συνεχούς πηγαινέλα. Χρειάζεται να ανεβοκατεβείτε τους ορόφους και να κυκλοφορήσετε στους μεγάλους διαδρόμους άπειρες φορές, οπότε αν υπήρχε ελεύθερη κίνηση αυτό θα αποδεικνυόταν καταστροφικό για τον τίτλο.

Το εικαστικό του Deracine δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αρκετή λεπτομέρεια στους εσωτερικούς χώρους και στην εξωτερική πρόσοψη του ορφανοτροφείου, ενώ η καθαρότητα μέσα από τα γυαλιά του PS VR κυμαίνεται σε σχετικά καλά επίπεδα. Η ακινησία, όμως, των πάντων προκαλεί μία στατικότητα, ένα κόσμο άδειο και νεκρό που δημιουργει μία αρνητική εικόνα για τα γραφικά. Σε συνδυασμό με τα μέτρια μοντέλα των παιδιών, τα οποία αν και έχουν πολλές λεπτομέρειες εντούτοις φαντάζουν κάπως ερασιτεχνικά, η γεύση που μένει είναι γλυκόπικρη. Η ακινησία αυτή προκαλεί και πλήγμα στο immersion. Νιώθετε ότι βρίσκεστε σε ακίνητες καρτ ποσταλ, κάτι που αυτόματα σας βγάζει από το παιχνίδι. Παράλληλα, δεν υπάρχει ρύθμιση για το ύψος σας με αποτέλεσμα να βρίσκεστε είτε πιο χαμηλά είτε πιο ψηλά από το φυσιολογικό ύψος σε σχέση με τα παιδιά. Στα θετικά του immersion είναι ότι όταν η ιστορία παίρνει τα πάνω της, οι νυχτερινές εικόνες σε συνάρτηση και με τα καιρικά φαινόμενα σας “τραβάνε” έστω και προσωρινά μέσα στον κόσμο του παιχνιδιού.




Υπάρχουν και οι παρελθοντικές εκφάνσεις των παιδιών στην ίδια χρονική στιγμή, ώστε να παρακολουθείτε πολλαπλές αναμνήσεις.

Ο ήχος είναι επίσης μέτριος. Από την μία τα μουσικά κομμάτια που σας συντροφεύουν διαρκώς – ήχοι από βιολί και τσέλο, που στη θεωρία θα επευφημούσαμε, στην πράξη όμως η επαναληπτικότητά τους και η συνεχής χρήση τους δημιουργεί και παλι την αίσθηση της σαπουνόπερας. Στο ίδιο μοτίβο κυμαίνονται και οι ομιλίες, με ελάχιστες να ακούγονται ευχάριστα. Η φωνή της Yuliya θυμίζει έντονα γιαπωνέζικο άνιμε τύπου Κάντι Κάντι, ενώ οι φωνές ορισμένων αγοριών είναι μάλλον ξύλινες.

Το Deracine θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ ωραίο. Έχει μία έντονη ιστορία στο background, ενώ οι σκοτεινές του στιγμές είναι ιδιαίτερα έντονες και ενδιαφέρουσες. Δυστυχώς αναλώνεται περισσότερο στο δράμα των παιδιών και στην ιδέα των νεράιδων, θυμίζοντας περισσότερο προεφηβικό μελόδραμα και λιγότερο story-driven ψυχολογικό παιχνίδι. Η ιδέα του χρόνου και ο τρόπος που το χειρίζεται το παιχνίδι θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματικά, αν δεν σας οδηγούσαν σε συνεχές μπρος πίσω με μόνιμο σκοπό την αποτροπή κάποιου συμβάντος στο παρελθόν. Ασχοληθείτε με το Deracine αν το βρείτε με έκπτωση, καθώς τα 30 ευρώ που κοστίζει κανονικά είναι μάλλον υψηλή τιμή για ότι προσφέρει. Στο μεταξύ, μπορείτε να βρείτε πολύ καλύτερα παιχνίδια ανάλογου ύφους, με το εξαιρετικό The Invisible Hours να είναι πρώτο στη λίστα.


  • Όμορφα γραφικά (αν και στατικά)
  • Ατμοσφαιρική μουσική
  • Οι σκοτεινές στιγμές του σεναρίου
  • Επαναλαμβανόμενο gameplay
  • Η ιστορία στο μεγαλύτερο μέρος της θυμίζει παιδικό μελόδραμα
  • Γιαπωνέζικου στιλ ομιλίες
 
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PlayStation VR
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Sony Japan, FromSoftware
ΕΚΔΟΣΗ:Sony
ΔΙΑΘΕΣΗ:Sony Hellas
ΕΙΔΟΣ:Adventure
ΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.playstation.com/en-us/games/deracine-ps4/
HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:6/11/2018



Πηγη

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο. Γράψτε μας τα σχόλιά σας στο κάτω μέρος του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια

Please Select Embedded Mode To show the Comment System.*

#buttons=(Accept !) #days=(20)

Χρησιμοποιώντας τον ιστότοπό μας, αποδέχεστε τα cookies. Learn More
Accept !