Online Screen Recorder

Planet Alpha Review

0
Πριν περιηγηθούμε στον κόσμο του Planet Alpha, ας κάνουμε μια απαραίτητη εισαγωγή στις καταβολές του. Πριν χρόνια, η δανέζικη Playdead έκανε την “αρχή” με το Limbo και αργότερα με το Inside - μινιμαλιστικά παιχνίδια πλατφόρμας με στοιχεία stealth και κάποιους εύκολους γρίφους, με πολύ λιτά, γκρίζα και μουντά γραφικά, ελάχιστες δυνατότητες κίνησης, καμία δυνατότητα επίθεσης, καθόλου διαλόγους. Αυτά τα παιχνίδια δέχτηκαν πολύ καλές κριτικές για το αφαιρετικό τους στιλ και τις αφηγηματικές τους τεχνικές. Το Planet Alpha, επίσης από ένα μικρό, δανέζικο στούντιο, είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από τους τίτλους της Playdead - δυσδιάστατο παιχνίδι πλατφόρμας, με λίγο stealth, λίγους γρίφους, κανέναν διάλογο και καμιά δυνατότητα επίθεσης. Μπορούμε άνετα να το χαρακτηρίσουμε κάτι σαν φόρο τιμής.

Η πρώτη μεγάλη, προφανής καινοτομία του Planet Alpha σε σχέση με τις αναφορές του είναι το εύρος της χρωματικής του παλέτας. Ο μυστήριος, εξωγήινος πλανήτης στον οποίο καταλήγει ο/η αστροναύτης που ελέγχετε (δεν ξέρετε πώς, ούτε γιατί) βρίθει από χρώματα και μια θεσπέσια, πανέμορφη φύση. Όσο τρέχετε, πηδάτε, σκύβετε και σκαρφαλώνετε, περνάτε από καταπνικτικές σπηλιές, βυθίζεστε σε καταπράσινες ζούγκλες και απολαμβάνετε καταπληκτικές θέες. Γρήγορα ανακαλύπτετε ότι εκτός από τα εξωγήινα ζώα, όπως τα ιπτάμενα κήτη και τους εξωγήινους δεινόσαυρους που θυμίζουν κάτι μεταξύ της πανίδας του Avatar και τα περίεργα τέρατα που έφτιαχνα κάποτε στο creature creator του Spore, υπάρχουν και ρομπότ που για κάποιον λόγο σας θέλουν νεκρό. Αυτοί οι κακοί, που άνετα θα μπορούσαν να παίζουν και στο Doctor Who, επιδιώκουν –για κάποιον λόγο που δεν εξηγείται– να κατακτήσουν / καταστρέψουν αυτόν τον παράδεισο και η φύση είναι στο πλευρό σας στην μάχη εναντίον τους. Μπορεί να μην έχετε επιθέσεις ή όπλα, αλλά αρκετές φορές η ίδια η ζωή καθαρίζει για εσάς.

Μιλώντας για επιθέσεις, έχετε μία και μοναδική ικανότητα -πέρα από τα αυτονόητα άλμα, σκύψιμο, κούνημα βράχων για να γίνουν αυτοσχέδιες πλατφόρμες- η οποία στην αρχή του παιχνιδιού χρησιμοποιείται μόνο σε συγκεκριμένα ιερά ή κομβικά σημεία και αργότερα γίνεται το μοναδικό στοιχείο του “οπλοστασίου” σας. Είναι η δύναμη να κάνετε fast-forward από μέρα σε νύχτα και το αντίστροφο. Αυτό κάνει κάποια φυτά και μανιτάρια να ανοίγουν ή να μεγαλώνουν και σας επιτρέπει να συνεχίσετε ή επιτρέπει σε κάποιους πύργους να ανέβουν ή πόρτες να ανοίξουν κτλ.




Οι κακοί του παιχνιδιού είναι ρομπότ. Αυτό μόνο χρειάζεται να ξέρετε.

Εδώ κάπως ξεκινάνε τα περίεργα με το παιχνίδι. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς συνδέεται ο έλεγχος της περιστροφής, ουσιαστικά, του πλανήτη, με την κίνηση πλατφορμών. Ταξιδεύετε στον χρόνο και αυτό λειτουργεί απλά σαν διακόπτης για τμήματα της αρχιτεκτονικής του πλανήτη να κινούνται αργά, ενώ ο ήλιος κάνει κύκλους στους ουρανό. Ο όλος έλεγχος της ώρας της ημέρας είναι ένα πολύ επιφανειακό σύστημα που δεν δημιουργεί κανέναν δύσκολο γρίφο, ούτε πρέπει ποτέ να το χρησιμοποιήσετε με κάποιον πραγματικά έξυπνο τρόπο. Λειτουργεί απλά σαν ένας διακόπτης δεξιά / αριστερά που δεν δημιουργεί κάποια πρόκληση ούτε σας προσκαλεί ποτέ να καταλάβετε πώς λειτουργεί. Δεν έχει κάποια συνοχή. Μεγάλη απογοήτευση.

Δυστυχώς αυτό ισχύει και για ολόκληρο το Planet Alpha, εν ολίγοις. Ενώ βασίζεται σε μια φιλόδοξη ιδέα που θα έπρεπε να μπορεί να κινήσει την περιέργεια των φίλων της επιστημονικής φαντασίας, καταλήγει να είναι ένας τίτλος με λίγη φαντασία που δεν πρωτοτυπεί με κανέναν ουσιαστικό τρόπο. Ενώ τα πλούσια γραφικά του είναι όντως όμορφα και προκαλούν δέος, σε πολλά σημεία είναι τόσο λεπτομερή που η ίδια η διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσετε χάνεται στην πληροφορία. Μου φαίνεται οξύμωρο το παιχνίδι να αρνείται να έχει user interface, αλλά να έχει τόσο χαοτικά γραφικά. Γι' αυτό πιστεύω ότι τα πιο πετυχημένα σημεία του είναι κάποιες παράλληλες διαστάσεις στις οποίες μεταφέρεστε πού και πού και είναι σαν να βρίσκεστε σε κάποιο νεφέλωμα όπου υπάρχει μειωμένη βαρύτητα και πρέπει να αιωρηθείτε από γεωμετρικό σχήμα σε γεωμετρικό σχήμα. Πιστεύω ότι αν όλο το παιχνίδι ήταν έτσι θα ήταν αντικειμενικά καλύτερο και πιο διασκεδαστικό.




Η χλωρίδα και η πανίδα είναι από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του παιχνιδιού.

Αυτό που φαίνεται να διέφυγε από τους δημιουργούς είναι ότι τα Limbo και Inside πέτυχαν ακριβώς γιατί τα γραφικά τους ήταν τόσο αφαιρετικά όσο και το gameplay τους και με αυτόν τον τρόπο αναδύονταν οι “γρίφοι” και η ιστορία τους. Στο Planet Alpha νιώθετε συνέχεια σε σύγχυση και είναι αισθητή η απουσία περισσότερων ικανοτήτων και επιλογών αλληλεπίδρασης με τον κόσμο, κάτι που σίγουρα δεν ισχύει στο Limbo πχ.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ στην αρχή το παιχνίδι έχει έναν ικανοποιητικό ρυθμό, όπου τα εμπόδια και οι εχθροί που πρέπει να αποφύγετε με διάφορους τρόπους διαδέχονται αρμονικά τα σημεία που απολαμβάνετε τα τοπία και τον κόσμο, αργότερα οι κίνδυνοι σκάνε ο ένας μετά τον άλλον. Κι αν με ενοχλεί κάτι στα παιχνίδια, είναι να με σκοτώνουν με τρόπο που δεν μπορούσα να προβλέψω και πρέπει να μαθαίνω από τον ξαφνικό θάνατό μου ώστε να αποφύγω την παγίδα την δεύτερη φορά. Μου φαίνεται πολύ φτηνό κόλπο των δημιουργών. Κι όμως, όλες οι παγίδες και οι εχθροί είναι έτσι. Και το χειρότερο; Κάθε φορά που ανασταίνεστε για να ξαναπροσπαθήσετε, ο ίδιος ο κόσμος δεν κάνει reset, κάτι που σημαίνει ότι σε κάποια σημεία με κινούμενες πλατφόρμες πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσέκτικός, ενώ μου συνέβη τουλάχιστον τρεις-τέσσερις φορές να αναστηθώ μετά από τον εχθρό / παγίδα που με σκότωσε. Δεν έχω ξανασυναντήσει παιχνίδι που με βοηθάει σκοτώνοντάς με και δεν ξέρω πώς πρέπει να νιώσω για αυτό. Εκείνη τη στιγμή χαιρόμουν, όμως κάθε φορά η αίσθησή μου ότι δεν βρίσκομαι σε έναν μυστήριο εξωγήινο κόσμο, αλλά ότι παίζω ένα κακό παιχνίδι ενισχυόταν.




Dinosaurs and Aliens... ή μήπως alien dinosaurs;

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι ηχητικά το παιχνίδι, ενώ έχει ωραία μουσική από σύνθια που παραπέμπει σε γνωστές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, πάσχει από κακή ποιότητα. Είναι σαν να παίζετε παιχνίδι του PS2, που έπρεπε να χωρέσει στο δισκάκι και έχουν συμπιέσει τα εφέ. Γιατί ρε παιδιά;

Το Planet Alpha είναι ένα indie πιο φιλόδοξο από τα “κυβικά” του. Οι πιο αφαιρετικές του σεκάνς, που παραπέμπουν περισσότερο στις καταβολές του, είναι οι πιο δυνατές του στιγμές. Αν σας άρεσαν τα Limbo και Inside, ίσως αξίζει να ασχοληθείτε μαζί του, αλλά πάντα κρατώντας μικρό καλάθι. Κατά τ' άλλα, είναι ένα μικρό παιχνίδι (τέσσερις-πέντε ώρες) που, εκτός από εντυπωσιακά γραφικά, δεν έχει πολλά να δώσει.



  • Εμπνευσμένο από Limbo και Inside
  • Όμορφα γραφικά που προκαλούν δέος
  • Ωραία μουσική
  • Οι αφαιρετικές “παράλληλες διαστάσεις” με χαμηλή βαρύτητα
  • Καμία πρωτοτυπία
  • Συχνά τα γραφικά παραείναι λεπτομερή και κάπως χαλάνε την ισορροπία
  • Περιορισμένες δυνατότητες χειρισμού
  • Ο έλεγχος της ημέρας δεν χρησιμοποιείται όσο θα μπορούσε
  • Τεχνικά προβλήματα που προκαλούν ερωτηματικά
  • Κακή ποιότητα ήχου χωρίς λόγο
  • Αίσθηση ερασιτεχνισμού
 
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, Switch, PC
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Planet Alpha ApS
ΕΚΔΟΣΗ:Team17
ΕΙΔΟΣ:Platformer
ΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE:https://www.planetalpha-game.com/
HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:4/9/2018


Πηγη

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο. Γράψτε μας τα σχόλιά σας στο κάτω μέρος του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια

Please Select Embedded Mode To show the Comment System.*

#buttons=(Accept !) #days=(20)

Χρησιμοποιώντας τον ιστότοπό μας, αποδέχεστε τα cookies. Learn More
Accept !