Για να περάσουμε στο τεχνικό μέρος, το ρύγχος του μονοθεσίου παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με το περσινό. Το κομμάτι που προεξέχει και βρίσκεται το λογότυπο της Honda (και της McLaren με μικρά γράμματα) δεν έχει αλλάξει, αλλά το κάτω μέρος και πίσω από τα στηρίγματα της εμπρός αεροτομής έχει επεκταθεί προς τα πίσω, με τις διατρήσεις πλέον να είναι τρεις και όχι μία όπως πέρυσι.
Τα στοιχεία της εμπρός πτέρυγας είναι κατά κύριο λόγο ίδια, όμως υπάρχουν κάποιες αλλαγές, χωρίς κάτι το δραματικό. Τροποποιήσεις έχουν γίνει στα endplates, όπου τα δύο οριζόντια στοιχεία έχουν πολύ μικρότερη καμπύλη. Το S-Duct συνεχίζει να δίνει το παρών, με τα brake ducts να είναι διαφοροποιημένα, καθώς ο εξωτερικός αγωγός είναι πιο τετραγωνισμένος και ανεξάρτητος από τον εσωτερικό, όταν η ανάρτηση για τον εμπρός άξονα είναι και πάλι push-rod.
Τα στηρίγματα των καθρεφτών είναι πιο καμπυλοειδή, όπως και οι ίδιοι οι καθρέφτες. Οι εισαγωγές αέρα στα sidepods είναι λιγότερο τριγωνικές συγκριτικά με πέρυσι, με τις λεπτομέρειες γύρω από αυτές να υπάρχουν σε ακόμα ένα μονοθέσιο. Κατ’ αρχάς, πάνω δε βλέπουμε τέσσερα μικρά κάθετα πτερύγια, αλλά μόλις ένα, ωστόσο οριζόντια και κατά μήκος της εισαγωγής υπάρχει ένα στοιχείο.
Το κάθετο πτερύγιο δίπλα από την εισαγωγή παρουσιάζει έντονη καμπύλη, θυμίζοντας την αντίστοιχη περιοχή της Renault R.S.17. Ταυτόχρονα, τα bargeboards είναι μεγαλύτερα, έχοντας μία διάτρηση στο κέντρο τους, ενώ ο σχεδιασμός τους αλλάζει στο εμπρός και πάνω μέρος, το οποίο ενώνεται με ένα οριζόντιο πτερύγιο που βρίσκεται πίσω από τα μπράτσα της ανάρτησης, αφήνοντας με τον τρόπο αυτό ένα κενό για τον αέρα που προορίζεται για την περιοχή κάτω από τις εισαγωγές. Στο εσωτερικό μέρος, φαίνεται πως υπάρχουν δύο ακόμα οριζόντια πτερύγια.
Η εισαγωγή πάνω από το κεφάλι του οδηγού είναι πιο τριγωνική σε σχέση με αυτή της MP4-31, τη στιγμή που η δεύτερη οπή κάτω από την κύρια και πίσω από το κεφάλι του οδηγού είναι πολύ πιο κάθετη. Το κάλυμμα του κινητήρα φέρνει το χαρακτηριστικό shark fin, αλλά αυτό που δε βλέπουμε είναι το λεγόμενο T-Wing, όμως η προσθήκη μπορεί να γίνει αργότερα στις δοκιμές.
Η πίσω ανάρτηση είναι για μία ακόμη χρονιά pull-rod, στο πολύ λεπτό πίσω μέρος, γεγονός στο οποίο βοηθάει το power unit της Honda, που σχεδιάστηκε από την αρχή έτσι, ώστε να λύνει περισσότερο τα χέρια των αεροδυναμιστών. Η πίσω αεροτομή είναι φυσικά νέα, λόγω κανονισμών, δίχως να παρατηρούμε ιδιαίτερες αλλαγές στα κύρια στοιχεία, τουλάχιστον για την ώρα.
Τα endplates είναι διαφορετικά, μιας και οι οριζόντιες διατρήσεις στο επάνω μέρος είναι λιγότερες, ενώ στο μέσον και πάνω από το ύψος των τροχών υπάρχει η φιλοσοφία του ρύγχους, με τέσσερις μεγάλες διατρήσεις. Αυτές βρίσκονται κάθετα και στο κάτω μέρος, σε λιγότερο έντονο ύφος. Η ομάδα του Woking επέλεξε να κρύψει το πίσω μέρος, συνεπώς είναι αδύνατο να δούμε τον μεγαλύτερο και υψηλότερο διαχύτη της MCL32.
Για λογαριασμό των Βρετανών θα οδηγήσουν φέτος οι Fernando Alonso και Stoffel Vandoorne, ο οποίος παίρνει τη θέση του Jenson Button.
πηγη
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο.
